JINA LA HADITHI: Chini ya Jua la Mapenzi
Katika kijiji cha Kigongoni, mbali na kelele za miji, palikuwa na hewa safi, mashamba ya mahindi yaliyosimama kwa fahari, na watu waliokuwa wakiishi kwa upendo na umoja.
Lakini katikati ya kijiji hicho, kulikuwa na wanandoa waliovutia hisia za wengi — Hamdalla na Mwantumu.
Hamdalla alikuwa kijana mwenye hekima na utulivu. Alikuwa fundi seremala na mkulima mwenye maono. Hakuwa tajiri, lakini moyo wake ulikuwa tajiri kwa heshima, bidii, na upendo.
Mwantumu, kwa upande wake, alikuwa mwanamke mrembo wa kawaida, mwenye roho nyororo na tabasamu lililoweza kufuta huzuni hata ya siku mbaya zaidi.
Walifunga ndoa wakiwa vijana sana, wakiahidi kupendana si kwa maneno bali kwa matendo. Walianza maisha kwenye nyumba ndogo ya udongo, yenye paa la mabati yaliyopinda kwa jua la mchana na baridi ya usiku.
Sehemu ya Kwanza – Mwanzo wa Maisha Mapya
Kila alfajiri, Hamdalla aliamka kabla ya jua, akimwacha Mwantumu akilala kwa utulivu, akienda shambani na jembe mkononi. Aliporudi jioni, alikuwa na vumbi na jasho, lakini uso wake ulionyesha furaha ya mtu anayefanya kazi kwa moyo.
Mwantumu naye alihakikisha nyumba yao inang’aa, chakula kinapikwa kwa upendo, na maneno yake ya faraja yalikuwa kama dawa kwa uchovu wa mume wake.
Siku moja, baada ya miezi kadhaa ya maisha hayo, Mwantumu alimgusa taratibu bega mume wake na kusema,
“Hamdalla, unaona shamba letu lile dogo? Natamani siku moja tuwe na bustani kubwa ya matunda watu watakapokuja kijijini, wajue kwamba kazi yako haikuwa bure.”
Hamdalla akatabasamu. “Tutaifanya iwe hivyo, mke wangu. Hatua kwa hatua, kwa jasho na upendo.”
Maneno hayo yalikuwa kama kiapo. Walianza kuweka akiba ndogo ndogo. Mwantumu alitengeneza sabuni za kienyeji na kuuza sokoni; Hamdalla aliendelea na kazi ya useremala. Kadri miezi ilivyopita, walinunua kipande kidogo cha ardhi pembezoni mwa kijiji sehemu yenye udongo mwekundu na upepo mwanana uliovuma kutoka mtoni.
Hapo ndipo walipopanda miti ya matunda — mipera, embe, na mapapai. Waliita sehemu hiyo “Shamba la Tumaini.”
Sehemu ya Pili – Jaribu la Wivu
Lakini kama ilivyo kawaida ya maisha, kila furaha huja na jaribu lake.
Mwaka mmoja baadaye, kijijini alihamia msichana mpya aliyejulikana kama Asha, mjane kijana mwenye biashara ya duka la nguo. Alikuwa mchangamfu, mrembo, na mwenye maneno matamu. Mara nyingi alikuwa akimwita Hamdalla kusaidia kutengeneza milango na rafu za duka lake.
Habari zilianza kuenea “Hamdalla anasaidia sana duka la Asha.”
Mwantumu alianza kuhisi mabadiliko moyoni, ingawa hakuonyesha.
Siku moja alimuuliza kwa upole, “Mume wangu, ni kweli umekuwa ukimsaidia yule mjane kila siku?”
Hamdalla alikaa kimya kwa muda, kisha akasema, “Ndiyo, lakini si kwa ubaya, mke wangu. Nilihisi huruma, anahitaji msaada kuanza upya.”
Mwantumu alimtazama kwa macho yenye imani na akasema, “Sawa, naamini maneno yako. Lakini kumbuka, si kila huruma huonekana vivyo hivyo kwa watu wengine.”
Maneno hayo yalimgusa Hamdalla. Kuanzia siku hiyo, alihakikisha kila alichofanya kilikuwa wazi kwa mke wake. Alijifunza kuwa uwazi ni msingi wa mapenzi ya kweli.
Sehemu ya Tatu – Mvua ya Neema
Miaka miwili ilipita. Shamba la Tumaini lilianza kutoa matunda. Wageni walikuwa wakija kununua matunda, na kijiji kilianza kumheshimu Hamdalla kama mfano wa mafanikio ya kijana mchapakazi.
Lakini zaidi ya hayo, watu walivutiwa na jinsi yeye na Mwantumu walivyokuwa pamoja wakicheka, wakifanya kazi bega kwa bega, wakiheshimiana.
Siku moja ya Jumamosi, kijiji kilifanya tamasha la wakulima bora. Wakati majina yalipotajwa, jina la Hamdalla na Mwantumu lilisikika kwa sauti kubwa. Walisimama wakiwa wameshikana mikono, macho yao yakiangaza kama jua lililokuwa linatua.
Mzee wa kijiji alisema,
“Upendo ni kama shamba ukipanda kwa uaminifu na maji ya subira, utavuna matunda ya amani.”
Watu walishangilia, lakini Mwantumu alimtazama mume wake kwa macho yenye shukrani.
“Hamdalla,” alisema kwa sauti ya chini, “kila nilichoota kimekuwa kweli, kwa sababu hukuchoka kuniamini.”
Hamdalla akamshika mkono, akamwambia, “Na mimi nisingeweza bila wewe, Mwantumu. Wewe ndiye bustani yangu ya kwanza.”
Sehemu ya Mwisho – Chini ya Jua la Mapenzi
Miaka kumi baadaye, mti mkubwa wa mwembe uliokuwa katikati ya Shamba la Tumaini ulitoa kivuli kizuri. Hapo ndipo walipopenda kukaa jioni, wakitazama watoto wao wakicheza, na wakikumbuka miaka ya jasho na upendo.
Hamdalla alimgeukia mke wake na kusema,
“Tumeanza na nyumba ya udongo, sasa tuna nyumba ya upendo. Watu wanaweza kuona matunda, lakini mimi na wewe tunajua mizizi yake.”
Mwantumu akatabasamu. “Na mizizi hiyo ni imani, subira, na heshima.”
Wakiwa wamekumbatiana, upepo ulipita taratibu, ukipuliza maua ya mwembe juu yao.
Jua lilipotua, rangi ya dhahabu ilimulikwa kwenye nyuso zao sura za watu wawili waliopendana kwa dhati, waliopitia dhoruba na mvua, lakini bado walisimama pamoja.
Na hivyo ndivyo hadithi ya Hamdalla na Mwantumu ilivyokuwa si hadithi tu ya mapenzi, bali ya maisha yenye imani, kazi, na moyo wa pamoja. 🌅
0 Comments